Dzięki zarządzaniu dzielonemu odpowiedzialność spoczywa na odpowiednim szczeblu i w ten sposób finansowanie może lepiej wspierać cele EFS+. Wraz z Europejskim Funduszem Rozwoju Regionalnego (EFRR), Funduszem Spójności (FS) i Funduszem na rzecz Sprawiedliwej Transformacji (FST) EFS+ stanowi integralną część polityki spójności UE.

Czym jest zarządzanie dzielone?

Zarządzanie dzielone oznacza, że odpowiedzialność za zarządzanie EFS+ spoczywa zarówno na Komisji, jak i na państwach członkowskich.

Na początku każdego siedmioletniego okresu programowania Komisja i państwa członkowskie uzgadniają kluczowe priorytety dla inwestycji EFS+, które określa się w programach krajowych lub regionalnych. Na przykład państwo członkowskie i Komisja mogą się zgodzić, że należy w większym stopniu skoncentrować się na bezrobociu młodzieży lub poprawie systemu edukacji w danym kraju.

Po uzgodnieniu programów państwa członkowskie są odpowiedzialne za realizację zaplanowanych działań, w tym za wybór konkretnych projektów do finansowania i opłacenie ich organizatorów. Państwa członkowskie przydzielają środki finansowe wielu różnym organizacjom – podmiotom publicznym, przedsiębiorstwom prywatnym i społeczeństwu obywatelskiemu. Komisja monitoruje wdrażanie, dokonuje zwrotu wydatków i jest ostatecznie odpowiedzialna za budżet.

Co istotne, zarządzanie dzielone opiera się na zasadzie partnerstwa, która przewiduje, że zainteresowane strony i partnerzy powinni być zaangażowani na wszystkich etapach, od programowania do wdrażania, monitorowania i oceny. Zasada ta ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia jak największej skuteczności i efektywności wydatkowania środków.

Najważniejsza zasada zarządzania dzielonego EFS+, czyli współfinansowanie, pozwala na to, aby zarówno budżet UE, jak i budżet państwa członkowskiego wnosiły wkład w całkowity budżet programu EFS+. W zależności od obszaru inwestycji i poziomu rozwoju regionu, w którym prowadzone są działania, stopa współfinansowania UE może wynosić od 50 proc. do 95 proc.